BRETT WESTON-Tragač za oblicima
Sa karijerom dugom preko šezdeset godina i više od stotinu samostalnih izložbi, Brett Weston je bio jedan od najslavnijih fotografa u istoriji fotografije.
Sin je poznatog fotografa, Edward-a Weston-a, rođen je 16 decembra 1911 u Los Anđelesu SAD.
Kao trinaestogodišnjak 1925 godine odlazi zajedno sa svojim ocem u Meksiko gde radi kao njegov pomoćnik.
Po prvi put Brett je počeo da fotografišena parobrodu SS Oaxaca koji je plovio ka mestu Manzanillo, zapadna obala Meksika. Koristići očevu kameru, Graflex 3 1/4 x 4 1/4 inča, napravio je prvu fotografiju, fotografiju debelog mornara koji se nagnuo preko brodske ograde.
Tokom boravka u Meksiku, Edward Weston, je zapisao u svoj dnevnik, da Brett sa 14 godina radi mnogo bolje nego što je on radi sa 30 godina.
Tada kao očev pomoćnik biva predstavljen slikarima poput Diega Rivera i Jose Clemente Orozco, koji su kao umetnici nadahnuli mladog fotografa apstraktnim oblicima i kompozicijom.
Po povratku u Kaliforniju 1926 godine nastavio je da radi kao pomoćnik u očevom studiju, u isto vreme izlažući i prodavajući svoje fotografije.
Po prvi put 1927. godine , zajedno sa svojim ocem, izlaže svoje fotografije na Kalifornijskom univerzitetu (UCLA).
Na najčuvenijoj međunarodnoj izložbi održanoj između dva svetska rata, 1929 godine, „Film und Foto“ Štutgart Nemačka, svojih 18 radova izlaže zajedno sa drugim velikanima fotografije kao što su: Man Ray, Imogen Cunningham, Paul Outerbridge, Edward Steichen i naravno njegov otac Edward Weston.
1930 godine u svoj dnevnik njegov otac ponovo piše: „Brett i ja uvek vidimo stvari na isti način, imamo istu viziju ali Brett-u se to ne dopada, imao je osjećaj da iako on nešto prvi uradi, javnost to nebi prepoznala i bio bi optužen da me kopira”.
U kasnijim radio je razne poslove kao skulptor, fotograf, pa čak i kamerman za 20th Century Fox.
Tokom drugog svetskog rata služio je vojsku u New York-u gde je slobodne trenutke koristio za šetnju i fotografisanje grada sa svojom veliko-formatnim panoramskim kamerama (8×10 i 11×14 inča).
Posle rata kao Guggenheim-ov stipendista započinje svoje putovanje duž istočne obale, fotografiše čitavih pet meseci nakon čega se vraća u svoj studio i izrađuje fotografije.
Kolekcija fotografija pod nazivom „White Sands“ objavljena je 1949. godine, a 1951. godine objavljuje kolekciju pod nazivom „New York“.
Godinu dana poslije otac Edward obolijeva od Parkinsonove bolesti i Brett dolazi da pomogne svom ocu u izradi fotografija.
Poslije očeve smrti odlazi da putuje svetom. Proputovao je mnoge zemlje, Portugal, Austrija, Grčka, Aljaska, Japan, itd.
U Holandiji 1971 godine nastaje njegova najčuvenija fotografija, fotografija kanala. Od svih njegovih fotografija upravo ta fotografija „Kanal u Holandiji” iz 1971 godine je urađena u najvećem broju kopija.
Bio je opsednut detaljima, i volio je da se približi objektu i na taj način ga fotografiše. Jedna priča o njemu kaže da je jednom prilikom obišao ceo grad London i napravio samo jednu fotografiju.
Godine 1975. slavi pedeset godina rada kao fotograf.
Sve više vremena provodi na Havajima gde posjeduje dve kuće.
Gradi bazen 1979. godine obojen u crno, i tu nastaje njegova čuvena serija fotografija „Underwater Nudes“ (Aktovi pod vodom).
Od strane Japanskog konzulata u San Francisku, godine 1986, biva odlikovan medaljom časti.
Na svoj osamdeseti rođendan 16. decembra 1991. javno spaljuje i uništava većinu svojih negativa.
Upitan u intervjuu koji je dao deset dana pre rođendana: „Da li stvarno namerava da to uradi?“
Rekao je: „Uistinu ću to učiniti.“
Na pitanje: „Zašto to čini?“
Odgovorio je: „Izrada fotografija je onaj ključni momenat istine u fotografiji. To je lična stvar i ja ne želim da to posle mene neko drugi radi.“
Za razliku od njegovog oca koji je radio u realizmu, Brett je voleo da radi apstraktno, dajući jak kontrast svojim fotografijama samim tim naglašavajući oblike i linije.
Još kao mlad fotograf uspeo je da ubedi svog oca da radi svoje otiske fotografija na jeftinijem srebrnom papiru umesto na skupom platinatipijom.
Tokom svog života ženio se četiri puta, i imao je jedno dete, ćerku Ericu.
Objavio je dve knjige, „Photographs“ i „Voyage of the Eyes“
Usled srčanog udara umire 22. januara 1993. godine na Havajima
Tekst napisao i fotografije pripremio:
Aleksandar Marjanović
